در دنیایی پر از رقابت و هیجان، جایی هست که صداها محو میشوند… و فقط صدای موتور، صدای نفس، و صدای قلب باقی میماند. من، فرزاد زنبقی، با تمام فراز و نشیبهایی که طی کردم، میخوام چند جمله بهت بگم—به تویی که شاید امروز تازه با کارتینگ آشنا شدی… یا شاید داری آماده میشی برای قهرمان شدن
اگر امروز با دلهره پشت فرمون نشستی،
اگر فکر کردی شاید این مسیر برای تو نیست،
اگر صدای قلبت تند شد و پاهات لرزید…
بدون که این طبیعیه. من هم همین حس رو داشتم.
اما هر بار که دوباره سوییچ رو چرخوندم، پدال رو فشار دادم، و چشمهامو دوختم به اولین پیچ… قویتر شدم.